TO ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ ΜΕΡΟΣ 2ο

      

ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ

                                        ΜΕΡΟΣ  2^ο

Οι πρωτοχριστιανικοί θρύλοι  λένε  ο IΙωσήφ της Αριμαθαίας , ένας εύπορος  έμπορος  και φίλος του Ιησού  είχε διαφύγει  με το κύπελο του Τελευταίου Δείπνου, αμέσως  μετά τη σταύρωση  και είχε  φτάσει  στο Γκλαστονμπερι  της νοτιοδυτικής  Αγγλίας , εκεί όπου  υποτίθεται  ότι βρισκόταν το Κάμελοτ. Όταν  μερικούς  αιώνες  αργότερα  καταστράφηκε  στη διάρκεια  θρησκευτικών πολέμων , χάθηκε και το Δισκοπότηρο.

Εδώ, χρειάζεται να επισημανθεί  ότι ο  θρύλος του Βασιλιά Αρθούρου  και του Κάμελοτ  συμπίπτει χρονικά  με την αρχή  της διάδοσης  της Χριστιανικής  θρησκείας  με συνέπεια το Δισκοπότηρο να  γίνεται  το απόλυτο λατρευτικό αντικείμενο,  καθώς  συμβολίζει  τη μετάβαση  από τον παγανισμό  στο Χριστιανισμό .

      Οι ιστορίες  για το δισκοπότηρο  ξεκίνησαν  το 1920. Όταν ένα μικρό  πέτρινο κύπελλο  βρέθηκε  στο Χόκστον  Παρκ .Κατά τους επιστήμονες χρονολογείται  από την εποχή Του Ιησού .Το περιέγραψαν μάλιστα, ως ένα βαζάκι  αλοιφής  όπου θα μπορούσε κάποιος  να έχει συλλέξει  σε αυτό μερικές σταγόνες  από το αίμα του του Ιησού Χριστού .Αυτό το αντικείμενο  εκθέτεται   σήμερα  στο «Παρεκκλήσι του Δισκοπότηρου « στο Κάστρο  Ουάσιγκτον .

Επίσης , για πολλούς αιώνες  μία περίεργη κολυμπήθρα σε αυτό το κάστρο  λατρευόταν  ως δισκοπότηρο .Πρόκειται για   μία  μεγάλη λεκάνη  η οποία φέρει σκαλισμένα ανάγλυφα  χέρια  που την κάνουν να μοιάζει  με αγκαλιά μητέρας  που αγκαλιάζει  στη μήτρα της  το αγέννητο παιδί της .
 Όλα  τελικά δείχνουν ότι το Δισκοπότηρο  βρίσκεται  στη Βρετανία .

Ωστόσο, στις ζούγκλες  της Βρετανικής  Ονδούρας   , βρέθηκε  ένα κρυστάλλινο  κρανίο , το οποίο  αποτελεί  ακριβή αναπαράσταση  του ανθρωπίνου κρανίου , πολλοί πιστεύουν ότι πρόκειται  για το δισκοπότηρο  . Βρέθηκε από έναν έφηβο το 1924  στα ερείπια  μιας αρχαίας πόλης .Ο νεαρός αυτός το   κράτησε  στην κατοχή του  μέχρι το θάνατό του  σε ηλικία  100 ετών. Λέγετε δε , ότι αυτό το κρυστάλλινο κρανίο  διέθετε ασυνήθιστες  δυνάμεις

. 

Όμως, και οι Ναΐτες  Ιππότες  χρησιμοποιούσαν  ένα κρανίο  στις  τελετές τους .

Ορισμένοι σύγχρονοι  ερευνητές  πιστεύουν  ότι το Δισκοπότηρο βρίσκεται   στο βυθό  ενός  βαθιού φρεατίου  στη νήσο Οακ  στις ακτές της Νέας Σκοτίας.
Πρόκειται για το Λάκκο Των Χρημάτων , που ανακαλύφτηκε  από δύο παιδιά  πριν 200 χρόνια .Κανείς   δε γνωρίζει  ποιος το έσκαψε  και δεν έχει βρεθεί τρόπος να ανασύρει  τους θησαυρούς που κρύβονται  στα βάθη του . Έχει κατασκευαστεί έτσι  ώστε  κάθε φορά  που προσπαθήσει κάποιος  να βγάλει κάτι παραπάνω από μία ελάχιστη ποσότητα  χρυσού, να πλημμυρίζει. Πιστεύεται  ότι οι κατασκευαστές  του φρεατίου είναι  οι Ναΐτες, καθώς ήταν εξαίρετοι  μηχανικοί  αφενός για    να κρύψουν  το ιερό σκεύος  αλλά και για να κρύψουν  επίσης ,  τα μεγάλα τους πλούτη.

Λέγεται ακόμα ,  ότι όποιος θέλει  να δει και να  αγγίξει το αληθινό  Δισκοπότηρο , αρκεί  να επισκεφτεί  τη Νήσο του Πάσχα , η οποία βρίσκεται  στον Ειρηνικό  Ωκεανό 2.500 μίλια περίπου  από τη Νότιο Αμερική. Εκεί βρίσκεται  ο «Ομφαλός  του Φωτός». Πρόκειται  για μία  λεία  οβάλ πέτρα  με λωρίδες από χαλαζία .Ο χαλαζίας  λατρευόταν  ως πηγή  μεγάλης  δύναμης. Για ένα δισκοπότηρο  ακόμα, υπάρχει αναφορά  στην Ιαπωνία , το οποίο έχει τη δύναμη  να ελέγχει  τους σεισμούς.

             

Μετα την παρούσα αναφορά  αλλά και  με  τις   αρκετές άλλες που υπάρχουν   βλέπουμε  το Δισκοπότηρο να  απαντάται  σε  διάφορους πολιτισμούς .Και πολλοί λαοί  αναφέρουν ότι το έχουν βρει  και το έχουν χάσει .Όλοι πάντως  συμφωνούν  ότι πρόκειται  για ένα αντικείμενο  με πανίσχυρες δυνάμεις.