ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ Ο ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

     TΟ  ΑΓΙΟ  ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ

 

Η πρώτη  αναφορά  στο Άγιο Δισκοπότηρο έγινε  πριν 800 χρόνια περίπου, από ένα γάλο ποιητή , τον Κρετιέν  ντε  Τρουά , ο οποίος το περιέγραψε   ως ένα αντικείμενο το πολυτιμότερο θησαυρό του κόσμου.

Αργότερα ,σύμφωνα  με το Γερμανό συγγραφέα Γιουλφραμ  φον Εσενμπαχ το δισκοπότηρο  ήταν ένα τεράστιο σμαράγδι το οποίο  βρισκόταν στην κατοχή  μιας αδελφότητας  ευγενών  ιπποτών , οι οποίοι το έκρυβαν  σε ένα ορεινό  κάστρο.

Σύμφωνα  με το θρύλο , το Δισκοπότηρο  φυλασσόταν  στο «ιερό βουνό» όπου κάθε χρόνο  στις 14 Μαρτίου  οι ιππότες  διοργάνωναν  ένα φεστιβάλ.  Κατά τη διάρκεια  της Τελετής του Ηλίου  ένα κορίτσι  το μετέφερε σε  λιτανεία  επάνω σε ένα  πράσινο μαξιλάρι και    το τοποθετούσε ΄σε ένα στρογγυλό  τραπέζι, γύρω από το οποίο κάθονταν οι ιππότες. Τη χάρη του Δισκοπότηρου  την ελάμβαναν μόνο όσοι ήταν  αγνοί στη  καρδιά και στις πράξεις τους, καθώς ήταν πολλοί αυτοί που το αναζητούσαν  χωρίς να μπορούν να το βρουν.

Η αγγλική ονομασία του Δισκοπότηρου  Grail,προέρχεται  από την κέλτικη  λέξη gral που σημαίνει  «υπέρτατη δύναμη». Οι Κέλτες ήταν  από τους  πρώτους  ευρωπαϊκούς λαούς που πιστεύεται ότι  κατείχαν  βαθιές γνώσεις  μυστικισμού.
Για τους περισσοτέρους το Άγιο Δισκοπότηρο  είναι απλά  ένας μύθος , όμως  και πολλοί άλλοι  είναι πεπεισμένοι  ότι πρόκειται  για ένα πραγματικό  αντικείμενο, και μάλιστα  τον πολυτιμότερο θησαυρό  της γης  καθώς πιστεύουν  ότι χαρίζει  στον κάτοχό του ιδιαίτερα μεγάλες δυνάμεις .Ορισμένοι  ερευνητές  είναι βέβαιοι  ότι το δισκοπότηρο ήταν το κύπελλο  από το οποίο  ήπιε ο Ιησούς  στο Τελευταίο Δείπνο .Πολλοί άλλοι όμως , επισημαίνουν  ότι πολλά  «δισκοπότηρα» αναφέρονταν  σε όλον τον κόσμο  πριν γεννηθεί  ο Ιησούς , γι αυτούς τους τελευταίους μάλιστα  η αναζήτηση συνεχίζεται.

Στη δεκαετία  του 1930  ένας νεαρός Γερμανός  λόγιος ο Όττο Ράιν     προκάλεσε  το ενδιαφέρον με το βιβλίο του «Η Σταυροφορία  για το Δισκοπότηρο» Ο ίδιος είχε καταλήξει  στο συμπέρασμα  ότι οι ιππότες  που το  φύλασσαν  ήταν «καθαροί». Επρόκειτο για  άγιους άνδρες και γυναίκες  οι οποίοι πριν από καιρό ,  είχαν πολεμήσει ένα  Γάλλο βασιλιά  ο οποίος  ήθελε να το αποκτήσει .Οι Καθαροί  αμύνθηκαν  από ένα φρούριο  στα Πυρηναία , το οποίο  ονόμαζαν «Ασφαλές Βουνό» .

Πριν πέσει το φρούριο  από την πολιορκία  των Γαλλικών στρατευμάτων , τέσσερις καθαροί  διέφυγαν  με ένα Πολύτιμο θησαυρό ». Ο Όττο  πιστεύει ότι αυτός ο θησαυρός  ήταν  το Δισκοπότηρο  το οποίο δεν περιγράφεται  με κάποιο συγκεκριμένο σχήμα .Περιγράφεται   ως πετράδι , ως κύπελλο ….

Μετά από χρόνια  ερευνών ο Όττο  ανακάλυψε  μία μικρή σπηλιά  στα Πυρηναία .Στο εσωτερικό της  βρισκόταν  ένας πρωτόγονος  βωμός  διακοσμημένος   με σύμβολα  των Καθαρών –εικόνες περιστεριών , κυπέλλων και  κρανίων. Στο κέντρο  του βωμού  υπήρχε  μία πέτρα  από λευκό  κρύσταλλο  χαλαζία , ύψους  60 εκατοστών  περίπου .Πεπεισμένος  ότι επρόκειτο  για το δισκοπότηρο , την πήρε μαζί του  στη Γερμανία, εκεί ο Όττο  κλείδωσε τη πέτρα  στο  Βελβεσμπουργκ , ένα κάστρο  400 ετών , ενώ  η θέση της  ήταν γνωστή  μόνο στον ίδιο  και στους  ιδιοκτήτες του κάστρου. Σύντομα  εκείνοι  δυσαρεστήθηκαν μαζί του επειδή αρνιόταν  επίμονα  να  τη δείχνουν και σε άλλους, όπου και τον έδιωξαν. Συντετριμμένος ο Όττο  περιπλανήθηκε στα βουνά  όπου σε μια χιονοθύελλα  πέθανε .

Λίγους μήνες αργότερα  ξέσπασε ο Β Παγκόσμιος πόλεμος .Το Μάρτιο του 1945 Γερμανοί  κομάντο  ανατίναξαν  το κάστρο  την ώρα  που επρόκειτο  να το καταλάβουν  οι Αμερικανοί .Πριν όμως  το  ανατινάξουν έσωσαν  τον  κρύσταλλο  και τον έθαψαν  βαθιά σε έναν παγετώνα .

Ωστόσο , οι περισσότεροι  ερευνητές  αμφιβάλλουν  ότι ό Όττο Ραν ανακάλυψε  το Δισκοπότηρο .Ορισμένοι επιμένουν ότι οι  ιστορίες  για το Βασιλιά Αρθούρο  και  το Κάμελοτ  υποδεικνύουν  ότι το δισκοπότηρο  μεταφέρθηκε  στη Βρετανία , αν και υπάρχουν  διαφωνίες  για το αν οι ιππότες  της στρογγυλής  Τραπέζης  ήταν οι φύλακές του  .Ωστόσο , οι βρετανικοί  θρύλοι που αναφέρονται σε εκείνη την εποχή διηγούνται την ιστορία  του Πάριφαλ, ενός νεαρού  που αφιέρωσε  τη ζωή του  στην αναζήτηση  του Δισκοπότηρου  και όταν το βρήκε  χρίστηκα  ιππότης  και έγινε  ο φύλακάς του.

   ( συνεχίζεται  με 2ο  μέρος)